O sevdanla yanan alnımı,

Dayayıp buz tutmuş cama

Haykırdım geceye,

-“Bak gör halimi.”

Uzaklarda söndü bir, bir gecenin ışıkları

Ve kör bir adam gibi karşımda gece,

O, ateş gibi göz yaşlarım,

Eritirken camdaki buzu

Yalvardım geceye

-“Ne olur söyle sebebi sen misin bu halimin?”

Yıkıldı karşımda bir, bir gecenin dağları

Ve suçlu bir adam gibi karşımda gece

O her çırpınışta adını fısıldayan yüreği,

Susturup öyle usulca

Dinledim geceyi.

Ve dokundu yüreğime gecenin dilleri

Anladım suçu yoktu gecenin,

Anladım ben yenilmiştim.

Funda Şen/ 09 MART 1998